Recenzja zajęć mistrzowskich Joyce Carol Oates 2024: czy warto robić szum?

Podsumowanie zajęć mistrzowskich Joyce Carol Oates

O Joyce Carol Oates

Zanim przejdziemy dalej, pozwólcie, że opowiem wam trochę o naszym autorze, Karol Joyce Oates, amerykańska pisarka, która opublikowała swoją pierwszą książkę w 1963 r. i od tego czasu opublikowała także kilka powieści, a także kilka sztuk teatralnych i nowel, a także wiele tomów opowiadań, poezji i literatury faktu.

Jest autorką słynnych powieści Czarna woda, Po co żyłem, Blondynka oraz zbiory opowiadań Koło miłości i Piękny, Ciemny, głęboki: historie i wiele innych.

Oates wykładał na Uniwersytecie Princeton i był emerytowanym profesorem nauk humanistycznych w programie kreatywnego pisania. Jest profesorem wizytującym na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley, gdzie wykłada opowiadania krótkometrażowe.

Sposób wyjaśniania i rozmowy z nią jest niesamowicie niesamowity. 

Dla kogo jest ten kurs mistrzowski?

Jeśli interesujesz się pisaniem fikcji, koniecznie obejrzyj Her Masterclass. Nie ma znaczenia, czy jesteś początkującym, średniozaawansowanym czy zaawansowanym pisarzem.

Wszystkie poziomy pisania są mile widziane. Podczas tej klasy mistrzowskiej otrzymasz szczegółowe instrukcje dotyczące przydatnych strategii i procedur, które wyniosą Twoją karierę pisarską na wyższy poziom.

Jeśli jesteś autorką literatury faktu i chcesz wejść w świat literatury fikcyjnej, ale nie wiesz, jak zacząć, jej zajęcia mistrzowskie będą dla Ciebie dobrym punktem wyjścia.

Podstawy pisania beletrystyki są omawiane na każdym z tych zajęć, w tym na kursie mistrzowskim Oatesa, który obejmuje szczegółowe opisywanie historii i tworzenie interesujących postaci.

Kurs mistrzowski Carol Oates: szczegółowy kurs

Sekcja: 2

Następna sekcja to „Skąd biorą się historie”.

Zawiera 3 podfilmy po średnio 13 minut każdy, co daje długość 40 minut.

W tej części Joyce skupia się na tym, jak wyrażanie siebie jest doskonałym motywem każdego pisania.

Od 21. roku życia prowadzi dziennik. Jest on przydatny nie tylko w wyrażaniu siebie i poznawaniu siebie, ale także w obserwacji otaczającego ją świata. 

Zaplanowanie czasu na pisanie jest ważne, ale warto także ćwiczyć pisanie w nietypowych i spontanicznych godzinach, kiedy zmienia się Twój umysł i nastrój. 

Joyce zachęca, abyś szybko wykonywał zadania i dawał sobie nie więcej niż 40 minut na pisanie.

Ograniczone ramy czasowe dają Ci swobodę nie zawracania sobie głowy pracą i pisania w przypływie kreatywności.

Mówi również, że dla wielu pisarzy aktywność fizyczna jest sposobem zarówno na aktywizację nowych pomysłów, jak i ułatwienie twórczego przetwarzania, które tworzy fizyczność i dystans. 

Zaleca także sporządzenie listy kontrolnej, tak jak robiła to od bardzo dawna, i zaznaczenie tych, których użyłeś – rodzaju mebli, przedmiotów i innych rzeczy, które mogą zamieszkiwać ten świat.

Mówi, że opowiadamy historie, które naszym zdaniem należy opowiedzieć, historie, które są drogie lub istotne dla naszego serca.

Joyce nadal czerpie inspiracje z książek z dzieciństwa.

Zwłaszcza jeśli chodzi o Carrolla, połączenie mroku i fantazji było szczególnie atrakcyjne, a te zainteresowania literackie można wyczuć w twórczości Joyce'a. 

Wywiady z ludźmi, niezależnie od tego, czy są to członkowie rodziny, czy ktokolwiek inny, pomogą Ci czerpać wiele inspiracji. Jednak czerpiąc treści i inspiracje od prawdziwych ludzi, pisarze muszą zadbać o ochronę swoich bohaterów. 

Kolejna część to „Czytanie jako odskocznia do pisania”. Zawiera tylko 2 podfilmy po 15 i 10 minut każdy.

Tutaj studiujemy jej historię „Dokąd idziesz, gdzie byłeś?”, Która jest najsłynniejszą historią Joyce. Joyce opisuje to jako opowieść o młodej dziewczynie, do której podchodzi

książę na koniu spacerujący po lesie, tylko książę jest Śmiercią w przebraniu.

Dziewczyna dobrowolnie wsiada na konia i jedzie u boku Śmierci na własną śmierć. Tutaj mówi także o wyborze punktu widzenia.

Na przykład w tej historii bardzo dobrze przedstawiła swój punkt widzenia. 

To naturalna skłonność do nadpisywania pierwszej wersji roboczej — nawet Joyce miała takie doświadczenie w przypadku „Dokąd idziesz, gdzie byłeś?”.

„Dokąd idziesz, gdzie byłeś?” to opowieść o transcendencji życia i śmierci jednej dziewczyny, a nie o samym morderstwie: w chwili, gdy Connie opuszcza dom, przekracza swój własny mały, dorastający świat i wkracza w minimalną przestrzeń pomiędzy życiem i śmiercią, dosłowną i alegoryczną.

To właśnie zainteresowało Joyce’a jako pisarza.

Po ponownym przeczytaniu i lepszym zrozumieniu własnych intencji związanych ze swoją historią, Joyce zdecydowała się zakończyć „Dokąd idziesz, gdzie byłeś?” w momencie, gdy Connie wychodzi z domu i podchodzi do samochodu, a nie w chwili śmierci.

Joyce uważa, że ​​istnieją dwa rodzaje czytania, każdy ważny sam w sobie: 

Pierwszą z nich jest czytanie spontaniczne, czyli przypadkowe odnalezienie książki. Być może widzą jej okładkę w księgarni lub zaintrygowani recenzją w Internecie i ją czytają.

Podczas spontanicznej lektury czytelnicy zanurzają się w świat, którego nie planowali i którego nie mogli się spodziewać, a efektem jest często osobista reakcja emocjonalna: 

Drugie to systematyczne czytanie, czyli proces przemyślanego wyboru materiału do czytania. Często wiąże się to z rodzajem materiału i harmonogramem czytania, które można znaleźć w programie nauczania. 

Sekcja: 3

Następną i ostatnią sekcją jest „Warsztat pisarza”, w którym znajdują się 3 podfilmy po prawie 120 minut każdy, co daje sekcję trwającą godzinę. 

Przeczytaj „Obóz Indian” i podczas czytania zanotuj cechy, które według Joyce’a czynią tę opowieść o Hemingwayu klasyką.

Elementy te obejmują styl opowieści, tempo, ekonomię, pominięcia, to, co ukryte i jawne, ekonomię postaci, imiona postaci, relacje i tajemnicze zakończenie.

To właśnie ta ostatnia cecha – bardziej wiszące, tajemnicze zakończenie charakterystyczne dla krótkiej powieści Hemingwaya – według Joyce’a sprawia, że ​​proza ​​wydaje się bardzo współczesna. 

Zwróć uwagę, że słownictwo jest dość ograniczone, co ma sens, biorąc pod uwagę, że bohater Hemingwaya, Nick, jest chłopcem w wieku zaledwie ośmiu lub dziewięciu lat.

Ostatnie dwa akapity „Indian Camp” są starannie napisane i pełne zmysłowych szczegółów i opisów. 

Hemingway postrzegał literaturę jako górę lodową: opowieść jest jak góra lodowa wystająca z wody, której szczyt jest widoczny dla żeglarza.

Większość góry lodowej pozostaje jednak poza zasięgiem wzroku.

Opowiadania Hemingwaya, twierdzi Joyce, mają w sobie „mroczny, enigmatyczny” charakter. To, co widzisz na stronie, to szczyt góry lodowej, ale reszta „góry lodowej” – to znaczy głębsze znaczenie tej historii – czai się pod powierzchnią.

Idąc dalej w tej sekcji, Joyce twierdzi, że jedną z najbardziej pomocnych rzeczy, jakie zewnętrzny czytelnik może wnieść do Twojej pracy, jest przejrzystość.

Osoba trzecia może rzucić światło na słabe punkty Twojej twórczości: możesz jasno określić, która postać mówi, ale może to nie być jasne dla czytelnika.

Zewnętrzni czytelnicy nie znają Twoich intencji, więc możesz potraktować warsztaty jako okazję do uzyskania jasności co do tego, czy Twoja praca wygląda tak, jak sobie tego życzyłeś.

Podczas czytania twórczości innego pisarza szczególnie pomocne jest delikatne wskazanie obszarów, w których dynamika zwalnia lub zainteresowanie czytelnika spada.

Kiedy zaczniesz czytać prace innych i przekazywać opinie, zachowuj konstruktywność i życzliwość.

Podobnie, rozważ, jak, dlaczego i z kim otwierasz własną fikcję na krytykę na jej wcześniejszych, bardziej wrażliwych etapach.

Radzi również, abyś pobrał i przeczytał książkę „Near Death” Coreya Arnolda w sekcji Zasoby, a następnie ją przeczytał.

Kiedy krytycznie patrzymy na „Near Death”, pamiętajmy, że w środowisku warsztatowym wszystko jest rozumiane jako praca w toku.

„Near Death” koncentruje się wokół grupy młodzieżowej i zajmuje się wiarą, wizjami i ciałem.

„Near Death” to wspaniały przykład „łamania warsztatowych zasad” ze świetnym skutkiem.

Na zakończenie kursu dostępny jest 4-minutowy film pożegnalny.

Gdziekolwiek zaprowadzi Cię kariera pisarska, zawsze szanuj i rozwijaj swoją wyobraźnię. 

Dla Joyce’a oznacza to siedzenie przy oknie z widokiem na przyrodę.

Joyce nie pisze, patrząc na szyb wentylacyjny czy parking.

Aby ją zmotywować i pobudzić wyobraźnię, potrzebuje przypomnienia o świecie przyrody na zewnątrz.

„Jedną z głównych rzeczy, o których należy pamiętać… jest to, że pisanie powinno sprawiać przyjemność, powinno sprawiać radość i powinno być odkrywcze.

Powinieneś pisać o rzeczach, które cię zaskakują” – mówi Joyce.

Zastanów się, co Cię zaskakuje na co dzień i co pobudza Twoją wyobraźnię.

Może się to wydawać głupie lub młodzieńcze, ale jest to część procesu pisania, która zasługuje na więcej uwagi niż zwykle.

Rób wszystko, co konieczne, aby pielęgnować w sobie poczucie zadziwienia i zaskoczenia.

Kontynuując karierę pisarską, bądź dla siebie delikatny.

Nie spodziewaj się niczego innego, jak tylko przyjemności pisania i potencjalnie pewnego dnia zaszczytu nawiązania kontaktu z publicznością.

Wielkość nie przychodzi szybko, a pięknych narracji nie pisze się w tydzień.

Pozwól sobie na eksplorację. Spodziewaj się, że poznasz siebie i otaczający cię świat nieco lepiej, aby zobaczyć przeszłość i przyszłość w bardziej ekscytujący sposób. Na tym polega przyjemność pisania.

Tym samym kurs kończy się w niezwykle pozytywnym i motywującym tonie.

Czy warto wziąć udział w kursie mistrzowskim Joyce Carol Oates?

Cyfrowa platforma edukacyjna Masterclass z siedzibą w San Francisco zapewnia kompleksowe zajęcia online prowadzone przez wybitne osoby z całego świata po bardzo rozsądnych cenach.

Kupując roczne członkostwo, użytkownicy Masterclass zyskują dostęp do wszystkich zajęć dostępnych na platformie.

Joyce Carol Oates jest instruktorką klasy mistrzowskiej „Sztuka opowiadania”. Autorka Joyce Carol Oates została nominowana do nagrody Pulitzera.

Do roku 58 ukończyła 2021 książek. Oprócz tego wykłada kreatywne pisanie na Uniwersytecie Princeton. Jej mistrzostwo w procesie twórczego pisania jest bez zarzutu i bez cienia wątpliwości.

Te zajęcia przypominają kurs uniwersytecki, mimo że w rzeczywistości nie zawierają żadnych materiałów na poziomie uniwersyteckim.

Jeśli chcesz głębiej zrozumieć twórczą historię, musisz włożyć wiele wysiłku w samokształcenie.

Aby udzielić odpowiedzi na pytanie: „Czy warto wziąć udział w kursie Joyce Carol Oates Masterclass?

Nasze ustalenia prowadzą nas do wniosku, że zajęcia te przyniosą ogromne korzyści każdemu, kto lubi czytać, analizować i zagłębiać się w istotę opowiadań.

Referencje z zajęć mistrzowskich Joyce Carol Oates

Joyce Carol Oates Mistrzowska klasa Reddit

Komentarz
byu/deepad9 z dyskusji
inpisanie

Szybkie linki:

• Kurs mistrzowski Shondy Rhimes
• Recenzja mistrzowskiego kursu muzyki tanecznej Armina Van Buurena

Często zadawane pytania | Recenzja zajęć mistrzowskich Carol Oates

Wnioski:

Jeśli lubisz pisać, kurs mistrzowski Joyce Carol Oates będzie doskonałym wyborem. Joyce dzieli się swoim dużym doświadczeniem pisarskim w sposób łatwy do zrozumienia i naprawdę interesujący.

Ta klasa jest dobra zarówno dla nowych, jak i doświadczonych pisarzy. Nauczy Cię wiele o pisaniu opowiadań i tworzeniu postaci. Kurs wymaga czasu i wysiłku, ale to, czego się nauczysz, jest bardzo cenne.

Historie Joyce’a i ćwiczenia praktyczne sprawiają, że nauka jest przyjemna i realna. Jeśli chcesz pisać lepiej i otrzymywać wskazówki od znanego pisarza, ten kurs mistrzowski jest zdecydowanie tego wart.

Możesz śledzić uchwyty Masterclass w mediach społecznościowych, np Facebook, Twitter, Instagram, LinkedIn, YouTube tutaj.